Hierboven is een wieggelreliëf beeld. Schudperspectief kan misschien ook. Onze hersenen vertalen de relatieve bewegingsamplitudes van voor- en achtergrond naar diepte toe. Herinner je: je zit in de trein en kijkt uit het raam naar een kerktoren in de verte.
Het oog will wat. Het verbeelden van de wereld vergt bereiding van het voorgeschotelde beeld. Zintuigen zijn letterlijk tuigen om zin te maken. Het brein zonder hen is een singulariteit.
Konijnen fataal aangetrokken tot de lichtbak. Deze substitutie van prikkels verleidt het zintuig en dwing het tot zien van diepte waar er geen is. Lichtpixels in een vlak zonder diepte. En zelfs dat is een illusie.
Het punt hier is dat het werkt. De lijn waarin het vervat ligt verwordt dras tot een onontwarbaar kluwen.
Spel voor de kat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten